Leon Bizewski

Urodził się 11 lipca 1914 roku we wsi Gnieżdżewo (ówczesny powiat morski, obecnie gmina Puck). Był dziewiątym dzieckiem z jedenaściorga rodzeństwa. Jego rodzice Teofil i Rozalia Bizewscy wraz z dziećmi utrzymywali się z kilkuhektarowego gospodarstwa oraz dorabiali u bogatszych gospodarzy.
  Leon Bizewski w wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w ówczesnej pięciooddziałowej Szkole Podstawowej w Gnieżdżewie. Po jej ukończeniu od 1928 roku pomagał rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Chciał w ten sposób pomóc im w utrzymaniu młodszego rodzeństwa.
  Wiosną 1936 roku został powołany do odbycia służby wojskowej w Jednostce Marynarki Wojennej w Helu. Podczas jej odbywania otrzymał stopień starszego marynarza. Po dojściu Hitlera do władzy i jego roszczeń wobec rządu polskiego służba starszego marynarza, Leona Bizewskiego, została przedłużona aż do wybuchu II wojny światowej. Walczył w baterii półstałej 2. Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej.
  W czasie nalotu 06 września 1939 roku, gdy obsługiwał działo przeciwlotnicze, został ciężko ranny. Z powodu braku środków znieczulających podczas amputacji nogi dodawał sobie otuchy, śpiewając patriotyczne pieśni. Zmarł na stole operacyjnym w Szpitalu Wojskowym w Helu.
Jego ofiarną walkę i piękną śmierć uwiecznił Jerzy Pertek w książce "Wielkie dni małej floty", zwracając uwagę na słowa, jakie wypowiedział bohater przed śmiercią: "A jednak krew za Polskę przelałem!"
  Po śmierci zwłoki Leona Bizewskiego w tajemnicy przed okupantem zostały przewiezione z Helu i złożone na cmentarzu parafialnym w Swarzewie, gdzie spoczywają do chwili obecnej. W 1945 roku podczas apelu poległych na Placu Kaszubskim w Gdyni starszy marynarz Leon Bizewski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W 1969 roku społeczeństwo Gnieżdżewa wybrało starszego marynarza Leona Bizewskiego na patrona szkoły i ufundowało tablicę pamiątkową, która widnieje na frontowej ścianie budynku szkolnego.